Kunst & architectuur

Kunst

Traditionele Thaise kunst is voornamelijk samengesteld uit boeddhistische kunst en de traditionele sculpturen tonen bijna uitsluitend beelden van Boeddha. Traditionele Thaise schilderijen tonen vaak onderwerpen in twee dimensies zonder perspectief. De grootte van elk element in een schilderij drukken de de mate van belangrijkheid uit. De primaire techniek van een compositie is dat van de verdeling van gebieden: de belangrijkste onderdelen zijn van elkaar gescheiden door een ruimte. Dit sluit de tussenliggende grond, die anders perspectief zou impliceren. Perspectief werd pas ingevoerd als gevolg van de westerse invloed in het midden van de 19de eeuw.

De meest voorkomende onderwerpen voor verhalende schilderijen waren of zijn: de Jataka verhalen, episodes uit het leven van de Boeddha, de boeddhistische hemel en hel en scènes uit het dagelijkse leven.

Sukhothai periode

De Sukhothai periode begon in de 14e eeuw in het koninkrijk Sukhothai. Boeddha beelden van de Sukhothai periode zijn elegant, met golvende lichamen en slanke, ovale gezichten. Deze stijl benadrukt het spirituele aspect van de Boeddha, door het weglaten van vele kleine anatomische details. Het effect werd nog meer versterkt door de gangbare praktijk van het gieten van beelden in metaal in plaats van ze te snijden. Deze periode zag de invoering van de walking Boeddha pose. Sukhothai produceerde ook een grote hoeveelheid van geglazuurde keramiek in de Sawankhalok stijl, die werden verhandeld door heel Zuidoost-Azië.

Ayutthaya periode

De overlevende kunst uit deze periode werd hoofdzakelijk uitgevoerd in steen, gekenmerkt door naast elkaar geplaatste rijen van Boeddha figuren. In het midden van deze periode, domineerde de invloeden uit Sukhothai, met grote bronzen, bakstenen of stucwerk Boeddha-beelden, alsmede versieringen van bladgoud in de vrije-vorm ontworpen op een lak achtergrond. De late periode was uitgebreider, met Boeddha beelden in koninklijke kledij, ingesteld op decoratieve basen.

Bangkok periode

Deze periode wordt gekenmerkt door de verdere ontwikkeling van de Ayutthaya-stijl, meer dan door geweldige innovatie. Een belangrijk element was de Krom Chang Sip Mu (Organisatie van de Tien Ambachten), oorspronkelijk opgericht in Ayutthaya, die verantwoordelijk was voor de verbetering van de vaardigheden van ambachtslieden van het land. Schilderijen uit het midden van de 19de eeuw toont de invloed van de westerse kunst.

Architectuur

De Thaise architectuur werd sterk beïnvloed door invloeden van buitenaf, zoals uit India en de Khmer, maar heeft ook zijn eigen specifieke stijl met spitse torens en daken. De architectuur symboliseert de Thaise ziel een geest.

Thaise gebouwen werden gemaakt van hout, maar tegenwoordig zijn er nieuwe patronen en ontwerpen ontstaan waardoor hout bijna niet meer voorkomt. De vroege Thaise tempels zijn echter trotse bewijzen van de eens zo overheersende Thaise architectuur. Veel monumenten zijn gemaakt volgens het Khmer patroon waarbij zandstenen werden gebruikt om deuren, ruiten, lateien en ramen te bouwen. In het midden van de 12 eeuw zag de Thaise architectuur een evolutie toen de zandsteen werd vervangen door de baksteen. De klassieke Thaise architectuur kan gevonden worden in tempels en gebouwen. De gebouwen zijn van baksteen en rechthoekig van vorm met een schuin dak. Klassieke Thaise architectuur is te vinden bij een aantal locaties in Bangkok, zoals de smaragden Boeddha Tempel, het Grand Palace, Wat Pho, Suthat en Wie.

De Thaise architectuur werd ook beïnvloed door de Chinese, wat onder andere zichtbaar is in het gebruik van porseleinen onderdelen en in zijn harmonie en coördinatie. Deze vorm bereikte zijn hoogtepunt in de 19e eeuw en de meest bekende boeddhistische architectuur kan worden gezien in Wat Phra Kaeo met prachtig houtsnijwerk. Van binnen heeft de tempel vele kleuren en texturen. De tempel staat voor het gouden Ayutthaya met marmeren prangs en parelmoer duren. Een ander indrukwekkend voorbeeld van Thaise architectuur in Bangkok is Wat Benchamabophit (Marmeren Tempel), gesneden uit Italiaans marmer.

Een nieuw type van Thaise architectuur werd ontwikkeld met een binnenlandse stijl met veel houten haringen en pilaren. Rond 1900 zag de Thaise architectuur echter ook een verval met gebouwen die werden ontworpen in Europese en westerse stijlen. Rond 1990 werd de Thaise architectuur vernieuwd met veel nieuwe materialen en machines en veel westerse invloeden qua planning, materialen en structuur. Tegenwoordig sieren hoge gebouwen en wolkenkrabbers de Thaise hemel en zijn er veel nieuwe appartementen en resorts bijgekomen sinds de late jaren ’90.