Koninkrijk Sukhothai

In de 13de eeuw begonnen de Thais zich te ontpoppen tot een dominante kracht in de regio en beweerden geleidelijk aan hun onafhankelijk van de bestaande Khmer en Mon koninkrijken. De Khmer noemden de Tai “Siam”, en deze naam werd aangehouden voor dit rijk en de daarop volgende Tai-koninkrijken. Het koninkrijk van Sukhothai werd in 1238 opgericht door Pho Khun Pha Muang en Pho Khun Bang Klang Hao in 1238 en door zijn heersers “de dageraad van geluk” genoemd.

Het gouden tijdperk

De Sukhothai periode wordt vaak beschouwd als het gouden tijdperk van de Thaise geschiedenis, een ideale Thaise staat in een land dat werd beheerst door vaderlijke en welwillende koningen in overvloed. De meest beroemde koning was Ramkamhaeng de Grote (c.1279-98), die de grenzen van het Koninkrijk sterk heeft uitgebreid.

Naast het maken van zeer mooie Thaise kunst, is het Koninkrijk Sukhothai ook verantwoordelijk geweest voor de ontwikkeling van het moderne Thaise alfabet. Echter, na de dood van koning Ramkamhaeng oefende de machtigere staat van Ayutthaya geledelijk aan steeds meer zijn invloed uit op Sukhothai.

Na het overlijden van koning Ramkhamhaeng nam het koninkrijk van Sukhothai snel af en breidde Lan Na haar invloed op de naburige koninkrijken snel uit. Halverwege de 15de eeuw bereikte de Lan Na kunst en literatuur een hoogtepunt tijdens de Koning Tilokoraj periode. Lan Na verzwakte echter na de dood van deze koning als gevolg van interne conflicten en Chiang Mai viel hierna onder Birmese bezetting rond 1564. In de paar eeuwen van Birmese bezetting in het noorden deden de Birmezen weinig aan ontwikkeling en werd Chiang Mai vooral gebruikt als militaire basis om ten strijde te trekken tegen het Koninkrijk Ayutthaya, een machtig koninkrijk in de centrale vlakte die haar invloed vanaf het midden van de 14de eeuw steeds verder uit oefende.